Σάββατο 2 Ιανουαρίου 2016

Η ΥΨΗΛΗ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑΣ

Αρθρογραφία θύραθεν

CG-C-02-03-1


Η ΥΨΗΛΗ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑΣ 
Γύρω από τον Ισοβίτη του Αρκά
Πέτρος Μαρτινίδης
Εκδόσεις «Ύψιλον», 1992
Σελ.68

Αναδημοσίευση από τη στήλη: «Το βιβλίο της εβδομάδας» που γράφει και παρουσιάζει ο Αντώνης Ψάλτης στον ιστότοπο: www.thraka-magazine.blogspot.gr




















ΉΔΗ ΕΔΩ ΚΑΙ 25 έτη το φαινόμενο Αρκάς έχει κατακτήσει τους περισσότερους εν Ελλάδι (αλλά και στο εξωτερικό) φίλους των comics, αλλά (και αυτό είναι το εκπληκτικό) και ανθρώπους που γενικά αν και δεν διαβάζουν comics, ωστόσο έχουν διαπεράσει τις σελίδες του Αρκά. Τι συμβαίνει όμως με τον Αρκά ; Είναι ένα απλό comic ; Μια απλή ιστοριούλα διανθισμένη με επιπολάζοντα αστειάκια, όπως για παράδειγμα ο Ποπάυ ή ο Μίκυ Μάους.
Και βέβαια όχι. Κάθε ιστορία του Αρκά καταδεικνύει, σχολιάζει και «φιλοσοφεί» (ας το πω έτσι απλά) πάνω σε ένα συγκεκριμένο ζήτημα. (Όλες δε οι ιστορίες μαζί συνθέτουν τον καμβά των περισσότερων ανθρώπινων ψυχικών καταστάσεων και κοινωνιών.) Οι σχέσεις γονέων και τέκνων, οι σχέσεις εξουσίας και εξουσιαζόμενου, ερωτικά και συμπαρομαρτούντα ψυχικά προβλήματα και συμπλέγματα, καυτηριασμός της ανθρώπινης ματαιοδοξίας, κριτική στον δυτικό (τουλάχιστον) πολιτισμό και μεταφυσικές ανησυχίες διαπερνούν το φάσμα του έργου του Αρκά. Και όλα υπό το πρίσμα ενός πηγαίου, διόλου ρηχού και σαφώς αναστοχαστικού χιούμορ.

αναγνώστης του Αρκά θα μπορούσε ίσως να διατυπώσει δεν είναι η μονομερής έναντι μιας κυβέρνησης στάση, αλλά το γεγονός ότι με αυτά τα σκίτσα έχανε ο Αρκάς την δύναμη που είχε να αγκαλιάζει ένα θέμα (και την προβληματική του οπτική) ολόπλευρα δίχως μονοσήμαντες επισημάνσεις, ταλέντο που τον καθιστά  εν τέλει όχι μόνο σκιτσογράφο μα και δημιουργό τέχνης (αν μην τι άλλο το “καθολικό” είναι στοίχημα στην τέχνη). Κάπως έτσι τον παρουσιάζει και ο Πέτρος Μαρτινίδης, αυτός ο δαιμόνιος καθηγητής Αρχιτεκτονικής του Α.Π.Θ., στην ευσύνοπτη, πλην επαρκέστατη και εμβριθή, μελέτη του για τον Αρκά. Πρόκειται για μια μελέτη που πιάνει το φαινόμενο Αρκάς από τις ρίζες του και το αναλύει Πρόσφατα κατηγορήθηκε ο Αρκάς (με ανώνυμες και επώνυμες διαδικτυακές, κυρίως, επιθέσεις) ότι με τα σχέδια του δεν κάνει άλλο από το να παίρνει σαφή πολιτική θέση καυτηριάζοντας (ως και χλευάζοντας) την παρούσα (εν έτει 2015) κυβέρνηση. Ανακινήθηκε ξανά (και ξανά και ες αεί) το ζήτημα της ελευθερίας του λόγου, τα όρια του μέχρι την εξύβριση και συκοφάντηση και τα σχετικά (νομικά, ηθικά και άλλα) δορυφορικά θέματα. Η άποψη μου θα είναι σαφής : είναι αναφαίρετο δικαίωμα (βασισμένο στο δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης) του «χιουμορίστα σκιτσογράφου» Αρκά να σχολιάζει δυσμενώς με το πενάκι του την κυβέρνηση, την όποια κυβέρνηση. Εξάλλου τόσα χρόνια αυτό δεν έκαναν άλλοι διάσημοι σκιτσογράφοι (για παράδειγμα Κυρ, Ορνεράκης, Χατζόπουλος, Στάθης) χωρίς ουδείς να ξεσηκωθεί ; Άραγε όταν (απλό παράδειγμα) ο σκιτσογράφος Στάθης σχολίαζε δυσμενώς προηγούμενες κυβερνήσεις γιατί οι τότε διαδικτυακοί πολέμιοι του Αρκά δεν ξεσηκώθηκαν ; Το παράπονο που ένας ένθερμος ως τα ψηλότερα (και υψηλότερα) παρακλάδια του. Αναλύει τις ιστορίες του Αρκά από την χιουμοριστική, την δομική και την στοχαστική του πλευρά, κάνοντας παράλληλες αναφορές και σε άλλα comics, αλλά και ζητήματα φιλοσοφίας και τέχνης. Όλοι γνωρίζουμε τον Αρκά από τα σχέδια του, καιρός να τον γνωρίσετε (όσοι επιθυμείτε) και από αυτή την ευφυώς γραμμένη μελέτη του Μαρτινίδη.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου